اهمیت «مطلوبیت» در حوزه صنعت

در بررسی رفتار مصرف کنندگان و مخاطبان عام و خاص هر صنعتی، مطلوبیت به مثابه یک عامل تنظیم کننده رفتار و استراتژی تولیدکنندگان و صاحبان صنایع نقش آفرینی می کند. در یک تعریف ساده و گویا، مطلوبیت، میزان رضایت فرد یا مشتری را، از مصرف تولیدات و خدمات را مورد سنجش و ارزیابی قرار می دهد.

مطلوبیت، تعریفی کلی اما مصادیقی نسبی دارد! به عبارت بهتر، نمی توان حد نهایی مطلوبیت اقتصادی را در قبال صنایع گوناگون، تعریف و آن را به یک عدد یا کمیت خاص تقلیل دهند.

مطلوبیت اقتصادی، هم در نزد تولید کنندگان و هم در نزد مصرف کنندگان می تواند هر سال و حتی هر ساعت و لحظه دچار تغییر شود. در این میان، کارفرمایان و صاحبان صنایعی موفق هستند که قدرت درک مطلوبیت اقتصادی خود و مشتریان را با توجه به مولفه های محیطی، زمانی و مکانی داشته باشند. 

مخاطبان حوزه صنعت، به طور طبیعی دنبال مطلوبیت حداکثری هستند:چه در ارتقای کیفیت ساخت و ارائه محصولات و چه در دسترسی به آنها. هر اندازه رضایت کسب شده یک مخاطب صنعتی (اعم از یک کارخانه، ساختار یا حتی فرد) از مصرف کالاها و دسترسی به محصولات و خدمات بالاتر باشد، در آن صورت چرخه عرضه و تقاضا دچار تعادل و توازن خواهد شد. حرکت صحیح این چرخه نیز مترادف با سود مجموعه و مخاطبان آن است. 

طبیعی است هر کالا و محصولی که مطلوبیت بیشتری خلق کند، بازار بزرگ تری پیدا می کند. این رابطه منطقی و مستقیم، در حوزه صنعت ظهور و بروز ویژه تری دارد:جایی که «رقابت بر سر مطلوبیت» تبدیل به یک آوردگاه مهم می شود. از این رو باید در سیاستگذاری های کلان و حتی خرد در حوزه صنعت و تجارت، لحظه ای از شاخصه مهم مطلوبیت غافل نشد.