فروش سرخابی‌ها؛ خصوصی‌سازی یا رفع تکلیف؟
واگذاری دو باشگاه پرسپولیس و استقلال به مجموعه‌هایی که در بهترین حالت، خصولتی محسوب می‌شوند به گفته کارشناسان، دارای ایراداتی است که شاید نتواند اهداف مدنظر سیاست‌گذار و آرزوهای جامعه فوتبال برای افزایش درآمدهای آنها را برآورده کند.
به گزارش ایسنا، امروز خصوصی‌سازی دو باشگاه پرطرفدار پایتخت یعنی پرسپولیس و استقلال رسما کلید خورد؛ واگذاری که حدود ۱۳ سال درباره آن بحث و گفت‌وگو شد اما از اواخر سال ۱۴۰۰ در دولت سیزدهم شکل اجرایی به خود گرفت. چندین مرحله فراخوان عرضه سهام این دو باشگاه نیز در حدود دو سال گذشته انجام شد که به دلیل نبود خریدار پای کار، ناموفق بود.
با توجه به بدهی حدود ۸۰۰ میلیارد تومانی هریک از دو باشگاه مذکور، کمتر کسی ریسک پذیرش این دو را قبول کرد. شاید مهم‌ترین چالش سرخابی‌ها نبود درآمدهای کافی باشد که باعث شده به تدریج توان رقابت را در سطح آسیا و بین تیم‌های متمول عربی و شرق آسیا از دست بدهند.
همواره در سال‌های گذشته یکی از راهکارهای درآمدزایی این دو باشگاه، حق پخش تلویزیونی عنوان شده اما این موضوع هنوز بین سازمان صدا و سیما و دو باشگاه پرسپولیس و استقلال لاینحل باقی مانده است.
پس از کش و قوس‌های فراوان سرانجام در روزهای اخیر سرخابی‌ها مشتری پیدا کردند و امروز به طور رسمی صلاحیت این متقاضیان به تایید سازمان خصوصی‌سازی رسید.
آن‌طورکه ابراهیم بازیان – سرپرست سازمان خصوصی سازی – اعلام کرد که شش بانک غیردولتی شامل بانکهای شهر، ملت، تجارت، صادرات، رفاه و اقتصاد نوین متقاضی خرید سهام پرسپولیس و شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس به همراه شرکت های تابعه آن شامل شرکت های پتروشیمی شهید تندگویان، بوعلی، پارس و بندرامام متقاضی خرید سهام استقلال بوده‌اند.
اما خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس ظاهرا چندان بی‌اشکال نبوده است. پرسپولیس ۸۲۶ میلیارد تومان بدهی دارد. بانک‌هایی که قرار است پرسپولیس را در اختیار بگیرند طبق قانون از بنگاه‌داری منع هستند. هلدینگ خلیج فارس نیز به عنوان یک مجموعه خصوصی و البته به زعم بسیاری افراد «خصولتی» طبق نظر کارشناسان بعید است بتواند زیان حدود ۷۷۰ میلیارد تومانی استقلال را پوشش دهد.
علی‌اکبر نیکواقبال ـ کارشناس اقتصادی – در باره خصوصی‌سازی دو باشگاه پرسپولیس و استقلال به ایسنا، گفت: در هیچ جای دنیا بانک‌ها و هلدینگ‌های بزرگ اقدام به تیم‌داری یا باشگاه‌داری نمی‌کنند. فوتبال باید به اهالی این ورزش و کسانی که با صنعت فوتبال آشنا هستند واگذار شود. مضافا این‌که به ضرس قاطع می‌توان گفت خصوصی‌سازی هایی که در دو دهه اخیر انجام شده در اغلب موارد ناموفق بوده است. در مورد واگذاری سرخابی‌ها نیز بعید می‌دانم توفیقی حاصل شود.
وی تاکید کرد: بانک‌هایی که قرار است پرسپولیس را در اختیار بگیرند به ظاهر دولتی هستند اما در واقع خصولتی محسوب می‌شوند. بنابراین نمی‌توان این واگذاری را خصوصی‌سازی نامید. مضافا این‌که بانک‌ها طبق قانون نباید بنگاه‌داری و باشگاه‌داری کنند. هلدینگ خلیج فارس نیز به نوعی حیاط خلوت مدیران دولتی است. لذا واگذاری باشگاه استقلال نیز خصوصی‌سازی واقعی محسوب نمی‌شود.
این کارشناس اقتصادی با بیان این‌که سرمایه بانکهای کشور ما بسیار محدود است، گفت: در واقع بانکهای ما به دلیل نداشتن سرمایه کافی و تحریم‌های ظالمانه از ارتباط با بانکهای دنیا بی‌بهره هستند. بانک‌ها به دلیل تسهیلات تکلیفی عمدتا ورشکسته محسوب می‌شوند و همگی به خرید و فروش ملک می‌پردازند که نوعی تخلف است.
نیکواقبال بیان کرد: معتقدم به دلیل بدهی بالای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس کسی جرأت نکرده آنها را خریداری کند. بنابراین دولت چاره را در این دیده که آنها را به زیرمجموعه‌های خود واگذار کند تا مطابق قوانین AFC به نوعی با تفکیک مدیریت این دو باشگاه زمینه فعالیتشان در آسیا را تسهیل کند.
انتهای پیام
