حسین محمودی اصل، کارشناس مسائل اقتصادی در گفت‌وگو با ایکنا، با بیان اینکه افزایش درآمدهای مالیاتی دولت بیشتر از جیب مردم و کسب‌وکارهای کوچک تأمین می‌شود، گفت: حتی با افزایش یک درصدی مالیات ارزش افزوده شرایط برای مردم عادی و کسب و کارهای خرد بدتر شده و به جای اینکه هزینه‌های مالیاتی از جیب بدهکاران بزرگ و سرمایه‌داران تأمین شود، مردم و کارمندان باید این هزینه‌ها را پرداخت کنند.
وی افزود: براساس گزارش سال گذشته مرکز پژوهش‌های مجلس هزینه زندگی و خط فقر در کلان‌شهرها حداقل 20 میلیون تومان اعلام شده و از آنجا که قطعاً امسال این مبلغ افزایش داشته، متأسفانه به جای دریافت مالیات از دانه‌درشت‌ها، فقرا و کارمندان جامعه هدف قرار گرفته‌اند.
این کارشناس مسائل اقتصادی بیان کرد: بخش قابل توجهی از جامعه کمتر از 20 میلیون تومان درآمد دارند و اینها چرا باید مالیات پرداخت کنند؟! باید پذیرفت هرکس کمتر از رقم مذکور دریافتی دارد فقیر به حساب می‌آید به‌ویژه برای شهری مانند تهران که حداقل درآمد باید 30 میلیون تومان باشد.
شیرین شدن کام رانت‌خواران با مالیات‌ستانی از ضعفا
محمودی اصل با بیان اینکه مالیات جمع‌آوری شده از فقرا و کارمندان صرف پرداخت رانت می‌شود، گفت: در اقتصاد ایران حدود 25 میلیارد دلار رانت پرداخت می‌شود که حداقل نیمی از آن هم برای مردم هزینه نمی‌شود! در صورتی که باید 12 میلیارد دلار آن صرف توسعه، آبادانی و خدمات‌رسانی به مردم شود و با نیمی دیگر کل کسری بودجه دولت را جبران کرد.
وی بیان کرد: مالیات نقش تنظیم‌گری دارد نه اینکه از ضعفا مالیات ستانده شود و اغنیا ریالی مالیات پرداخت نکنند. به نظر من از طریق ابزارهایی مانند مالیات بر سوداگری می‌توان مانع دلال‌بازی و سفته‌بازی شد و اگر سامانه‌های مربوطه تقویت و ایجاد شوند قطعاً این ابزار به درستی کار خواهد کرد. در کشوری که 45 سال شعار عدالت سر داده باید ابزارهای تحقق آن را هم فراهم کرد.
این کارشناس مسائل اقتصادی تصریح کرد: قبلاً رانت‌خواران و دلالان محترم نبودند ولی در حال حاضر محترم شمرده می‌شوند؛ این رویه باعث شده ارزش‌های اجتماعی تغییر پیدا کند و برخی‌ها به سمت فرار مالیاتی، رانت و فساد روی آورند. آنقدر بر تولیدکننده سخت گرفتند و از فقرا، کارمندان و کارگران مالیات دریافت کردند که سفته‌بازی رونق گرفت؛ به عبارت بهتر آن کسی که مالک منزل بود و نیازی به خانه اضافه نداشت فقط با هدف کسب سود و سفته‌بازی خانه‌های بیشتری خریداری و دست به احتکار آنها زد. اصلاً چرا باید خانه احتکار شود؟! در هیچ کشوری احتکار خانه معنا ندارد و فقط در ایران به خاطر نبود مالیات بر سوداگری احتکار معنا و مفهوم پیدا می‌کند.
مالیات بر سوداگری؛ ابزاری تنظیم‌گر
محمودی اصل ادامه داد: دلالی و سوداگری مالیات ندارد اما اگر یک شرکت حقوقی با هدف حل مشکل مسکن، انبوه‌سازی کند باید 25 درصد مالیات بپردازد ولی اگر بخش حقیقی ساخت و ساز کند معاف از مالیات است و به همین دلیل عده‌ای تحت لوای بخش حقیقی انبوه‌سازی می‌کنند و دست به احتکار می‌زنند و ریالی هم مالیات نمی‌پردازند.
وی با بیان اینکه به جای گرفتن مالیات از تولید، از توزیع مالیات دریافت شود، گفت: منطقه‌ای شدن مالیات‌ستانی شیوه خوبی در راستای تحقق عدالت مالیاتی است و به نفع محرومان و طبقات مستضعف جامعه خواهد بود. از سوی دیگر از این طریق انگیزه کار حلال در جامعه گسترش پیدا می‌کند و کمتر کسی به سراغ کسب درآمد حرام خواهد رفت.
این کارشناس مسائل اقتصادی در پایان تأکید کرد: متأسفانه شرایط به گونه‌ای رقم خورده که انگیزه کار و تلاش در جامعه کمرنگ شده و برخی مردم برای اینکه در فرصت کوتاهی وضعیت درآمدی خوبی داشته باشند دست به دلالی و سفته‌بازی می‌زنند و به جرئت می‌توان گفت ادامه این رویه تبعات اجتماعی را تشدید می‌کند و اخلاق در جامعه کمرنگ خواهد شد.
گفت‌وگو از سعید امینی
انتهای پیام
لینک منبع اصلی خبر
لینک خبر در ارتباط اقتصادی
این خبر توسط موتور ارتباط اقتصادی جمع آوری شده است در صورت مغایرت اطلاع دهید
