چرا لیگ برتری‌های خوزستان به واردکننده فوتبالیست‌های غیربومی با مبالغ سرسام‌آور تبدیل شدند؟
صفر علی جمالپور در گفت و گو با ایسنا، اظهارکرد: طی دو روز اخیر کلیپی از یک بازی محلات در کوت عبدالله دیدم و حس کردم فوتبال در این مناطق توسط چندین عاشق که زندگی‌شان را وقف فرزندان این آب و خاک کرده‌اند، زنده است و حضور بیش از سه هزار تماشاگر برای دیدن یک فوتبال در زمین خاکی می‌تواند بیش از این برای کشاندن بچه‌های محروم استان موثر واقع شود.
او ادامه داد: فوتبال در خوزستان خودجوش است و از کوچه و پس کوچه‌ها و زمین‌های خاکی محلات شروع می‌شود ولی متاسفانه از واقعیت‌ها دور شدیم و چشم‌هایمان را بسته نگه داشته‌ایم و شاهد مرگ استعدادهای فوتبال خوزستان در محلات با تبدیل زمین‌های ورزشی به آپارتمان طی دو دهه اخیر هستیم؛ موضوعی که باعث شده رونق از فوتبال خوزستان برود و کمتر شاهد ظهور فوتبالیست‌هایی ناب همچون سالهای قبل و ابتدای انقلاب هستیم. این استان زرخیز یکی از پراستعدادترین استان‌های ایران و آسیا محسوب می‌شود و همواره بازیکنان بسیاری تقدیم تیم‌های ملی و باشگاهی کرده است، این در حالی است که در خوزستان معیار پرورش با استانداردهای جهانی پیشرفته متفاوت است.
مدیرعامل سابق باشگاه استقلال خوزستان با اشاره به اینکه یک نونهال خوزستانی در سن هفت سالگی قابلیت فنی و تکنیک یک بازیکن ۱۲-۱۰ ساله در سایر استان‌های کشور را دارد، تاکید کرد: اگر بخواهیم نگاهی معقول و عادلانه به فوتبال محلات و زمین‌های خاکی داشته باشیم، باید بگوییم این مکان‌ها به عنوان مزرعه بزرگ و معدن تولید بازیکن، اسیر بی‌توجهی مسئولان در مسیر نابودی گام برمی دارند و به همین دلیل است که فوتبال به این روزگار اسفناک دچار شده است. زمین‌های خاکی محلات یکی پس از دیگری از بین می‌روند تا تنها امید بچه‌های علاقه‌مند به فوتبال نیز از بین برود. اگر به گذشته برگردیم خواهیم دید، در زمین‌های خاکی مناطق لشکرآباد و شلنگ آباد (کوی علوی) هر روز صبح و بعد از ظهر صدها نوجوان و جوان عاشقانه دعوت به دویدن به دنبال توپ می‌شدند ولی همین زمین‌ها به اماکن دولتی و … تبدیل شده‌اند و زمین‌های آهن افشار که تنها زمین‌های ورزشی منطقه بزرگ کمپلو و خشایار بود، دیگر وجود ندارد و به سالن و ساختمان تغییر هویت داده‌اند، بدون اینکه جایگزینی برای آنها پیدا شود.
او افزود: همچنین زمین‌های ملی راه، فاز ۳ کوی ملت، فرهنگیان، پادادشهر، کوت عبداله و … نیز به همین درد مبتلا شده‌اند و مهمتر اینکه زمین‌های ۱۶ هکتاری هم از بین رفته‌اند و بچه‌های چهارصد دستگاه، کوی نیرو، زیتون کارگری، کوی طالقانی، کوی سلطان‌منش، حصیرآباد، اهواز قدیم (عامری) با یک یا دو زمین پر از چاله چوله سر می‌کنند، در حالی که سالهای گذشته این مجموعه با چندین زمین خوب همواره پذیرای جوانان پرشور این مناطق بود و همگان می‌دانند چه فوتبالیست‌های بزرگی در این زمین‌های خاکی تربیت شده‌اند. آیا مسئولان استان به این مسئله فکر نمی‌کنند که اگر جوانانی به دلیل تخریب زمین‌ها و سپس انحلال تیم‌هایشان فوتبال را کنار بگذارند و به مسیر انحراف کشیده شوند، چه اتفاقی می‌افتد؟
این پیشکسوت فوتبال خوزستان بابیان اینکه فوتبال خوزستان از روزهای طلایی خود فاصله گرفته است، تصریح کرد: این در حالی است که از نیروی انسانی متخصص و علاقه‌مند به طور فوق‌العاده برخوردار است اما اینکه چرا اوضاع بدین شکل است و چرا گرایش و علاقه جوانان به ورزش کم شده است را در عوامل بازدارنده گشت و با برطرف نمودن آنها و فراهم کردن امکانات اولیه بار دیگر شور و شادی را به میادین ورزشی تزریق کرد. اکنون از هر کسی بپرسید چه بلایی بر سر فوتبال خوزستان آمده است که دیگر ملی پوشی ندارد و تیم‌های تراز اول باشگاهی‌اش در لیگ‌های مختلف تبدیل به واردکننده بازیکن از دیگر استان‌ها با مبالغ سرسام‌آور شده‌اند، یکی از مهم‌ترین دلایل را کم شدن و از بین رفتن زمین های خاکی فوتبال عنوان می‌کند. شاید عمده‌ترین دلیل دور شدن قاطبه شهروندان از ورزش غیرعمومی شدن و گرانی آن باشد و باید دید با این اوصاف مسئولان برای رشد و پویایی ورزش و جذب دوباره جوانان به میادین چه تدابیری خواهند اندیشید. آیا ساختن اماکن ورزشی آنچنان وسعت خواهد یافت تا ورزش کردن برای همه ممکن باشد؟ در حال حاضر نیز دهها مجموعه ورزشی نیمه‌تمام در شهرهای مختلف استان داریم که چند سالی است منتظر پایان کار آنها هستیم.
انتهای پیام
این خبر توسط موتور ارتباط اقتصادی جمع آوری شده است در صورت مغایرت اطلاع دهید
