میراث وتراژدی بایدن / جو بایدن زمین سوخته را به ترامپ تحویل می‌دهد؟

دستاورد‌هایی در زمینه قانون تراشه و راه حل مبتنی بر فناوری برای تغییرات آب و هوایی

این روزنامه آمریکایی با اشاره به دستاورد‌های دوران ریاست جمهوری بایدن می‌نویسد: “بازسازی پایه‌های تولید فناوری در زندگی آمریکایی‌ها از جمله اقدامات حقوقی و قانونی، چون قانون تراشه همراه با تلاش‌های قابل توجه برای پیشبرد راه حل مبتنی بر فناوری برای مقابله با تغییرات آب و هوایی از جمله دستاورد‌های دوره بایدن بودند. با توجه به این که طی دو دهه آینده تغییرات آب و هوایی و رقابت با چین دو مسئله بزرگ آمریکا خواهند بود می‌توان استدلال کرد که او آمریکا را در مسیر خوبی در هر دو حوزه قرار داد. هم چنین، او از نظر هزینه‌های زیرساختی بیش از دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ کار انجام داد و این مورد بخش مهمی از میراث او خواهند بود”.

فاجعه نحوه خروج نیرو‌های آمریکایی از افغانستان

“نیویورک تایمز” در ادامه با اشاره به نقاط منفی کارنامه بایدن در چهار سال ریاست جمهوری‌اش نحوه خروج نیرو‌های آمریکایی از افغانستان را “فاجعه بارترین” آن موارد دانسته و می‌نویسد:”واقعیت آن است که اجرا و عملیاتی کردن آن خروج فاجعه بار بود، اما در اصل و اساس کار درستی بود کاری که اوباما و ترامپ روسای جمهور پیشین آمریکا می‌خواستند انجام دهند و نتوانسته بودند. در نظرسنجی اخیر گالوپ از شهروندان آمریکایی پرسیده شد که تاریخ درباره بایدن چگونه قضاوت خواهد کرد. ۵۴ درصد از پاسخ دهندگان گفته بودند قضاوت تاریخ این خواهد بود که بایدن رئیس جمهوری “ضعیف” بوده است. حدود ۴۵ درصد از پاسخ دهندگان ارزیابی درباره او را “متوسط” یا بالاتر از متوسط” دانستند. این نتیجه نظرسنجی نشان می‌دهد که در دوران بایدن اگر هم دستاورد‌های مهمی وجود داشت تحت الشعاع برخی از شکست‌های بزرگ قرار گرفت.

عملکرد اقتصادی بایدن

“نیویورک تایمز” با اشاره به سیاست اقتصادی بایدن می‌نویسد:” او به اقتصاد ایالات متحده کمک کرد تا از کووید بهبود یابد. او برخی دگرگونی‌های بلندمدت را راه اندازی کرد که می‌توانستند اقتصاد ایالات متحده را روی پایه محکم‌تری قرار دهد، اما در عین حال، افزایش نرخ تورم که تا حد زیادی ناشی از همین سیاستگذاری بود نیز بر شهروندان آمریکایی فشار آورد. بنابراین، حتی زمانی که شما سال ۲۰۲۴ و کارزار انتخاباتی را کنار بگذارید، در بهترین حالت، این یک میراث اعتباری جزئی است. او فکر می‌کرد که تنها کسی است که می‌تواند ترامپ را دوباره شکست دهد و ملت را در مسیر مشخصی نگه دارد. همین ذهنیت دست کم به طور موقت میراث او را مخدوش کرد. وعده بایدن این بود که او یک سیاستمدار میانه‌رو و بزرگ خواهد بود که ریاست حزبش را برعهده می‌گیرد و تمایلات جناح چپ حزب دموکرات (موسوم به مترقی) را تعدیل می‌کند. در عوض، او این کار را نکرد. او هرگز سعی نکرد بیل کلینتون یا جو بایدن دهه ۱۹۹۰ به ویژه در مورد مسائل اجتماعی و به ویژه در مورد مهاجرت باشد”.

اشتباه در مورد جنگ اوگراین 

روزنامه “نیویورک تایمز” با اشاره به عملکرد بایدن در جنگ اوکراین می‌نویسد:”دولت بایدن در ابتدا به درستی تشخیص داد که اوکراینی‌ها نیازمند تسلیحات و مهمات هستند و تسلیحات را به دست آنان رساند. وقتی مشخص شد که آنان در واقع می‌توانند با کسب حمایت در مقابل روس‌ها بایستند بایدن از ضد حملات اوکراین حمایت کرد. حمله اولیه کاملاً خوب پیش رفت، سپس زمانی که همه چیز به نفع اوکراین پیش می‌رفت و وقت آن بود که بایدن یک حرکت بزرگ انجام دهد و بر طرفین درگیر برای حل و فصل مناقشه از طریق مذاکره فشار وارد کند در عوض، او حمایت بیشتری از ضد حمله‌ای دیگر توسط اوکراین برای بازپس گیری قلمرو بیشتر را در دستور کار قرار دهد. آن ضد حمله از سوی روس‌ها متوقف شد و در نهایت با شکست مواجه شد و به روسیه مزیتی داد که تا به امروز حفظ کرده است و چشم انداز حل و فصل مذاکرات را برای اوکراین بدتر کرد. این اشتباهی بزرگ در رویکرد بایدن در قبال مدیریت جنگ اوکراین بود.

جاه طلبی‌ای که به ضرر بایدن و حزب دموکرات تمام شد

این روزنامه آمریکایی درباره جاه طلبی بایدن که به ضرر او و حزبش در انتخابات ۲۰۲۴ تمام شد می‌نویسد:”بایدن مدت‌ها بود که می‌خواست رئیس جمهور شود و بار‌ها در آن روند متحمل شکست شده بود. او همیشه بیشتر گزینه مناسبی برای سنا بود تا راهیابی به کاخ سفید. او برای بیان این که چرا می‌خواهد رئیس‌جمهور شود تلاش کرد. زمانی که بایدن به ریاست جمهوری رسید بدان خاطر نبود که حزب دموکرات یا کل آمریکا عاشق‌اش شده باشند واقعیت آن بود که تصور اکثریت آن بود که بایدن می‌تواند نوعی وضعیت عادی را در آمریکا برقرار کند برخلاف وضعیتی که ترامپ در دوره پاندمی کووید حکمفرما ساخته بود. بنابراین، او خود را به عنوان یک چهره کمک کننده به گذار آمریکا به شرایط عادی معرفی کرد، اما سپس خواسته‌اش این بود که به یک چهره متحول کننده تبدیل شود و این جاه طلبی به ضرر او و حزبش در سال ۲۰۲۴ تمام شد. بایدن یک خودپنداره قهرمانانه ایجاد کرد. او هر دو سال ۲۰۲۰ و ۲۰۲۴ را به عنوان سال‌های “نبرد برای دموکراسی” معرفی کرد. با این وجود، اظهارات او کلی بود و هیچ کس نمی‌دانست که “روح آمریکا” که او از آن سخن می‌گوید واقعا چه معنایی دارد”!

رئیس جمهوری که شبیه کارتر بود 

“نیویورک تایمز” با اشاره به این که بایدن بیشتر شبیه کارتر بود می‌نویسد:”مقایسه میان آن دو آسان‌تر از مقایسه بایدن با سایر روسای جمهوری آمریکاست. هر دو نفر با نرخ تورم بالا دست و پنجه نرم کردند و بحران‌های خارجی را پیش روی شان داشتند که برای حل و فصل آن در حال تقلا بودند اگر گزینه‌ها برای بایدن را بین بد و بدترین در نظر بگیریم او بیشتر در وضعیتی مشابه وضعیت کارتر قرار داشت. بین این دو مرد همپوشانی‌هایی وجود دارد: کار‌هایی که کارتر انجام داد و بعد از ریاست جمهوری او تأثیر زیادی داشت، و هم چنین، شکست‌ها یا نوعی ضعف در سیاست خارجی”.

دو سناریو برای قضاوت در مورد بایدن 

این روزنامه با طرح دو سناریو درباره قضاوت پیرامون میراث بایدن می‌نویسد:”در سناریوی اول دور دوم ریاست جمهوری دونالد ترامپ یا مشابه دوره اول ریاست جمهوری اوست یا موفقیت آمیزتر تلقی می‌شود. در آن صورت، بایدن به عنوان تجسم لیبرالیسم نیمه پیر و شکست خورده قلمداد خواهد شد که در نهایت نتوانست با پوپولیسم دگرگون سازنده ترامپ مقابله کند. در سناریوی دوم، ترامپ یک کابوس اقتدارگرایانه خواهد بود. در این سناریو، جو بایدن مرد نیمه سالخورده‌ای بود که نتوانست جلوی یک کابوس اقتدارگرایانه را از قدرت گیری در آمریکا بگیرد. بنابراین، در سناریوی اول بایدن آخرین چهره از یک اجماع ناموفق است که از صحنه خارج شد. در سناریوی دوم، اما او مانند جیمز بیوکنن یا فرانکلین پیرس چهاردهمین رئیس جمهور آمریکا از حزب دموکرات خواهد بود، آخرین روسای جمهور پیش از یک فاجعه کامل برای آمریکا. بنابراین، اگر ترامپ به هر نحوی موفق شود، بایدن بسیار بد به نظر می‌رسد، و اگر ترامپ یک کابوس باشد بایدن حتی بدترین به نظر خواهد رسید”.

تراژدی جو بایدن 

در همین حال، “پیتر کوی” ستون‌نویس اقتصادی “نیویورک تایمز” در یادداشتی در آن روزنامه از دوره ریاست جمهوری بایدن به عنوان یک “تراژدی” یاد کرده و می‌نویسد:” جو بایدن ظاهراً قدرتمندترین فرد در جهان باقی می‌ماند، اما مدتی است که او در حال محو شدن می‌باشد و ماه‌های پایانی خود را در کاخ سفید مانند یک روح سپری می‌کند: سفت و ضعیف و اغلب نادیده گرفته شده توسط مردم. این پایانی سخت برای ریاست جمهوری اوست. او دستاورد‌های قابل توجهی در زمینه اقتصاد داشت، اما نتوانست روایت را حول محور کارنامه خود شکل دهد. بخش عمده آن به دلیل انتخابات بود. بایدن خود را قهرمان طبقه کارگر می‌دانست. پدر و خانواده‌اش به او آموخته بودند که برای سخت کوشی ارزش قائل باشد و به افراد زحمتکش احترام بگذارد و دغدغه‌های آنان دغدغه او باشد. با این وجود، بایدن اکنون به عنوان قهرمان طبقه کارگر که حمایت طبقه کارگر از حزب خود را از دست داد در یاد‌ها خواهد ماند. در واقع، این کاری بود که او انجام داد حتی اگر برخی از دستاوردهایش به آمریکایی‌های طبقه کارگر کمک کرده باشند. در سیاست این یک تراژدی محسوب می‌شود. می‌توان تصور کرد که بایدن اکنون در قلبش چه احساسی دارد. بایدن ماه گذشته در یک سخنرانی در اندیشکده “بروکینگز” به نقل از “رونالد ریگان” رئیس جمهور سابق که البته او نیز خود از “جان آدامز” رئیس جمهور اسبق آمریکا نقل قول کرد گفته بود:”واقعیات چیز‌های سرسختی هستند”. وقتی یک رئیس جمهور دموکرات به نقل قول از یک رئیس جمهور جمهوری خواه به ویژه ریگان متوسل می‌شود بسیار ناراحت کننده به نظر می‌رسد، اما بایدن همچنان در تلاش بود تا این موضوع را مطرح کند که ریاست جمهوری او باید موفق تلقی شود. بایدن در مورد بیش از ۱۶ میلیون شغل جدید ایجاد شده در چهار سال گذشته و پیشرفت در مقابله با تورم صحبت کرد”.

ستون نویس “نیویورک تایمز” در ادامه می‌نویسد:”می توانم درک کنم که برای بایدن دردناک است که شکست حزبش در انتخابات ریاست جمهوری دست کم تا حدی به دلیل ناامیدی رای دهندگان از موضوع اقتصاد بود. در واقع، مدیریت بایدن در عرصه اقتصاد اگر نگوییم عالی، اما خوب بود. صندوق بین‌المللی پول در اکتبر پیش‌بینی کرد ایالات متحده قوی‌ترین رشد اقتصادی را در میان کشور‌های عضو گروه جی – ۷ متشکل از کشور‌های ثروتمند و صنعتی در سال ۲۰۲۳ داشت و پیش بینی می‌شد که در سال ۲۰۲۴ دوباره در رتبه اول قرار گیرد. از جمله واقعیات سرسختی که بایدن در سخنرانی خود به آن اشاره کرد این بود که او کمترین میانگین نرخ بیکاری را در بین دولت‌های روسای جمهور نیم قرن گذشته مدیریت کرد. بایدن در “بروکینگز” اذعان کرد که تورم در اوایل دوره او افزایش یافت. اما او اشاره کرد که دولتش “در حال مقابله همزمان با اثرات جهانی ناشی از پاندمی کووید، جنگ پوتین علیه اوکراین و اختلالات زنجیره تامین بود” و اشاره کرد که تورم نزدیک به ۲ درصد کاهش یافته که هدف فدرال رزرو بوده است”.

رای دهندگان نظر دیگری داشتند

“کوی” با اشاره به این که رای دهندگان نظری متفاوت از نظر بایدن داشتند می‌نویسد”:”آنان مسائل را به گونه دیگری می‌دیدند. تنها ۱۸ درصد از پاسخ دهندگان در نظرسنجی “نیویورک تایمز” در ماه فوریه گذشته گفته بودند که سیاست‌های بایدن به آنان کمک کرده و ۴۰ درصد گفته بودند که سیاست‌های ترامپ به نفع آنان بوده است. به نظر می‌رسد واقعیات سرسخت با برداشت‌های سرسختانه همخوانی ندارند. با این وجود، من باور دارم تاریخ در بلند مدت بهتر از رای دهندگان ماه نوامبر درباره بایدن به ویژه درباره مدیریت او در عرصه اقتصاد قضاوت خواهد کرد. بایدن کم‌تر از دو ماه پس از روی کار آمدن از کنگره خواست تا طرح ۱.۹ تریلیون دلاری نجات آمریکا را تصویب کند که شامل بررسی محرک اقتصادی ۱۴۰۰ دلاری به ازای هر نفر، تمدید بیمه بیکاری و افزایش اعتبار مالیاتی کودکان بود. در نوامبر آن سال، کنگره قانون زیرساخت دو حزبی را تصویب کرد که ۱.۲ تریلیون دلار هزینه حمل و نقل و زیرساخت را مجاز می‌کرد. آن لوایح همان کاری را که قرار بود انجام دهند انجام دادند. آن قوانین بهبود اقتصادی را سرعت بخشیدند و نرخ بیکاری را پایین آوردند و بیش از همه به طبقه فقیر و کارگر کمک کردند. افزایش اعتبار مالیاتی کودکان به تنهایی نرخ فقر کودکان را تقریباً به میزان ۵۰ درصد کاهش داد”.

افزایش نرخ تورم به ضرر بایدن تمام شد 

“کوی” در ادامه اشاره می‌کند که در مورد بایدن آن چه اکثر رای دهندگان در ذهن داشتند این بود که محرک‌های اقتصادی به تشدید تورم دامن زد و در این باره می‌نویسد: “نرخ تورم در ژوئن ۲۰۲۲ به ۹ درصد رسید. زمانی که ترامپ هنوز در قدرت بود مردم پول بیشتری برای خرج کردن داشتند، اما به دلیل اختلالات عرضه که بایدن در سخنرانی خود به آن اشاره کرد، کمتر آن را خرج کردند. مازاد تقاضا نسبت به عرضه باعث افزایش قیمت‌ها شد. هم چنین، این که فدرال رزرو نرخ‌های کوتاه مدت را برای مدت زمانی طولانی نزدیک به صفر نگه داشت نیز کمک کننده نبود. با نزدیک شدن به انتخابات، رای دهندگان به شدت نسبت به قیمت‌های بالاتری که می‌پرداختند حساس شدند، اما به نظر می‌رسید نسبت به درآمد‌های بالاتری که کسب می‌کردند چه از نظر دستمزد یا از نظر پرداخت‌های اجتماعی تعدیل شده متناسب با نرخ تورم بی توجه بودند. در واقع، طبق داده‌های اداره سرشماری، متوسط درآمد خانوار تعدیل شده با تورم در سال ۲۰۲۳ نسبت به سال ۲۰۲۰، یعنی آخرین سال ریاست جمهوری ترامپ، ۱.۳ درصد بیشتر بود”.

اشتباه در سرسختی برای کناره‌گیری زودهنگام از رقابت انتخاباتی

“کوی” با اشاره به اشتباه بایدن در مقاومت در برابر کناره گیری زودهنگام از رقابت انتخاباتی ۲۰۲۴ می‌نویسد:”بزرگترین نقص بایدن، عدم تمایل او به رویارویی با واقعیت در حال تغییر بود. او می‌توانست تا زمانی که شانس حزبش برای حفظ کاخ سفید را خدشه دار نکرده از رقابت انتخاباتی در سال ۲۰۲۴ کناره گیری کند، اما این کار را انجام نداد. حتی پس از اجرای مناظره‌ای فاجعه‌بار، او سعی کرد نارسایی‌های آشکار خود را به‌عنوان نامزد انکار کند. او گفته بود:”من فقط یک سرماخوردگی شدید داشتم”! چه بایدن را دوست داشته باشید چه او را دوست نداشته باشید، دشوار است که عنصری از تراژدی را در کارنامه حرفه‌ای سیاسی او مشاهده نکنید. او به‌عنوان یک رئیس‌جمهور به موفقیت‌های بزرگی دست یافت، اما پس از آن توسط بسیاری از افرادی که برای کمک به او بیشترین تلاش را کردند طرد شد. سقوط از ارتفاع زیاد سقوطی تراژیک است”.