ابداع کپسول‌هایی که سرطان را از بین می برند
به گزارش خبر گزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، این روش آزمایشی پتانسیل تغییر چشم انداز ایمونوتراپی را دارد و در آزمایش های پیش بالینی نشان داد تاثیرگذاری خارق العاده ای بر انواع مختلف سرطان دارد. یافته های این تحقیق نشان می دهد چگونه وزیکول های خارج سلولی کوچک، گیرنده های خاصی را روی سلول های تومور به نام DR۵(گیرنده مرگ ۵) هدف می گیرند.
این گیرنده ها نقشی مهم در درمان سرطان دارند زیرا وقتی فعال می شوند ممکن است آپوپتوز را تحریک کنند و به خودتخریبی سلول های سرطانی منجر شوند. «آپوپتوز» نوعی زوال سلولی طی فرایند برنامه ریزی شده است.
محققان بیش از ۲۰ سال است که روی ایجاد درمان هایی که DR۵ را هدف می گیرند، تحقیق کرده اند اما اکنون درمان جدید با استفاده از sEV ها از روش های پیشین بهتر عمل کرده است.
دکتر «جورج شو» یکی از پروفسورهای پاتولوژی در دانشگاه پنسیلوانیا می گوید: ما درباره پتانسیل این استراتژی درمانی جدید هیجان زده هستیم نتایج اولیه نوید بخش هستند و امیدواریم به سمت آزمایش بالینی روی انسان ها قدم برداریم.
گیرنده DR۵ در توسعه درمان سرطان اهمیت زیادی دارد زیرا به نظر می رسد برای از بین بردن سلول های آسیب دیده یا مخرب ایجاد شده است. با این وجود درمان های فعلی که DR۵ را هدف می گیرند برای کنترل پیشرفت تومور با چالش روبرو هستند. دکتر شو و همکارانش برای تقویت کارآمدی این روش درمانی از sEV ها یا «وزیکول های خارج سلولی کوچک» استفاده کردند که در حقیقت کپسول های کوچک تولید شده در تمام سلول های بدن هستند و می توانند پیام های مهمی به بافت های اطراف منتقل کنند.
محققان در این پژوهش از sEV های برگرفته از سلول های کشنده طبیعی(NK) استفاده کردند. NK در حقیقت نوعی از سلو لهای ایمنی است که برای قابلیت های مقابله با سرطان خود مشهور است. آنها با مهندسی sEV ها یک قطعه آنتی بادی طراحی شده برای چسباندن و فعال کردن گیرنده DR۵ را ضمیمه کردند. این ارتقای استراتژیک سبب شد sEV ها به طور موثر سلول های سرطانی را با DR۵ بالا از جمله مواردی که به ملانوما، سرطان های کبد و تخمدان مرتبط هستند را هدف بگیرند و از بین ببرند.
در تست های آزمایشگاهی sEV های مهندسی شده توانایی خارق العاده ای برای هدف گرفتن سلول های سرطانی DR۵ نشان دادند که به کاهش قابل توجه اندازه تومور منجر شد.
این sEV ها در آزمایش روی موش های مدل مبتلا به ملانوما، سرطان های سینه و کبد، رشد تومور را سرکوب و از سوی دیگر مدت زمان زنده ماندن حیوانات را در مقایسه با گروهی که با آنتی‌بادی‌های سنتی هدف‌گیری DR۵ درمان می‌شدند، افزایش دادند.
