خوش‌بینی، زبان خوش و اعتدال در زندگی

همشهری آنلاین- بهاره خسروی : به گفته پسر دوم خانواده پدرش برای هر اتفاق و ماجرایی پایان خوش پیش‌بینی می‌کرد و با قدرت بیان و نفوذ کلامی که در ارتباطات و رفتارش داشت، سعی می‌کرد برای هر مشکل و گره‌گشایی از کار مردم راه‌حلی درست و منطقی پیدا کند.

حسن میرمحمدصادقی به توجه ویژه پدرش به علم و تحصیل اشاره می‌کند و می‌گوید: «پدر سبک تربیتی خاصی داشت. نسبتاً ما را آزاد می‌گذاشتند و ترجیح می‌دادند که از راه دور و به شیوه نامحسوس نظاره‌گر رفتار ما باشند. هرگز نظرشان را با صراحت به فرزندانشان تحمیل نمی‌کردند و از جزئیات برنامه فرزندانشان بااطلاع بودند. پدرم با همه فعالیت‌های اقتصادی و قدرت مالی که داشت همه ما را به درس خواندن و تحصیل دعوت می‌کرد و علاقه‌مند بود که ما در مسیر علم و دانش قرار بگیریم و پیشرفتمان در زندگی از همین مسیر باشد.

خوشبختانه این اتفاق هم افتاد و من پزشکی و دندانپزشکی و بعد هم جراحی فک و صورت را در کشور بلژیک خواندم و در حال حاضر هم عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی هستم. البته خواهر و برادرهایم هر کدام دنبال رشته‌ای رفتند و تحصیلات عالی‌شان را ادامه دادند.»

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

پسر مناسبات اجتماعی پدرش را این‌طور توصیف می‌کند: «در خارج از خانواده هم ایشان با خصلت مردم‌داری و روابط اجتماعی پسندیده شناخته می‌شود. فن برقراری روابط اجتماعی را که با افراد در افکار و سنین مختلف دارند باید به‌عنوان یک شاخصه بارز در ایشان معرفی کرد. حتی می‌توان این خصلت را زمینه‌ساز موفقیت‌های پدر در ادوار مختلف زندگی‌شان دانست. از سخت‌کوشی و خستگی‌ناپذیری هم باید به‌عنوان رمز موفقیت ایشان در کارشان نام برد.

یکی از دیگر بارزترین ویژگی‌های پدر را باید توجه به امور خانواده هم باید عنوان کرد. در هیچ زمینه در زندگی حتی تربیت ما در عین جذبه‌ای که در رفتارشان داشتند و همه موارد را با مادر هماهنگ می‌کردند، اما هرگز افراط و تفریط نداشتند و همین برای ما الگویی در زندگی بود.

در واقع پدر به همان میزان که برای دوستان و اطرافیان و فعالیت‌های مردمی وقت می‌گذاشت به خانواده و امور آن هم توجه ویژه داشت و باید گفت چیزی برای فرزندان و مادر هم کم نگذاشت. در واقع همه تلاشش را برای خوشبختی و موفقیت ما تا آخرین روزی که در قید حیات بود، انجام داد.»