رشد اقتصادی با بومی‌سازی دانش فنی 

به این ترتیب می‌توان گفت چنانچه علم و اقتصاد در یک کشور در اختیار بخش خصوصی باشد، شرایط آن کشور بهتر خواهد شد، زیرا تعامل‌های اجتماعی و اقتصادی در جامعه روند بهتری به خود خواهد گرفت. این درحالی است که اگر دانش فنی و تولیدات فقط در دست حاکمیت باشد، این تعاملات با سختی همراه خواهد بود، زیرا مردم با حاکمیت سخت‌تر وارد کنش و واکنش می‌شوند و این مسأله به‌عنوان قاعده‌ اقتصاد در دنیا شناخته می‌شود.در این میان باید توجه داشت که بخش خصوصی از چابکی و هوشیاری بیشتری نسبت به بخش دولتی برخوردار است. در واقع بخش خصوصی برای بقای اقتصادی خود می‌جنگد اما بخش دولتی برای بقای سیاسی خود تلاش می‌کند. به‌عبارت دیگر دولت باید در حوزه مدیریت کلان کشور فعال باشد، به نظارت و سیاست‌گذاری بپردازد و سیاست‌های این حوزه را براساس تعاملاتی که با بخش خصوصی دارددر‌نظر بگیرد.این درحالی است که بخش خصوصی برای بومی‌سازی دانش فنی در کشور با موانعی نیز مواجه است. برای نمونه، برای رسیدن به این هدف نیاز به تعامل با دنیاست تا بتوان ارتباطات علمی و تجاری برقرار کرد. این درحالی است که ما به‌دلیل موانعی که وجود دارد، نمی‌توانیم با دنیا وارد داد‌و‌ستد مالی شویم. مثلا امکان عضویت در یک کتابخانه یا دانشگاه بین‌المللی به‌راحتی وجود ندارد. علاوه بر این باید توجه داشت که این شرایط و نبود دسترسی به منابع بین‌المللی سبب شده در کشورمان نتوانیم آن‌طور که باید از نیروی انسانی دانش‌آموخته نیز بهره ببریم.در چنین شرایطی امکان پیشرفت از شرکت‌های بزرگ گرفته می‌شود و شرکت‌های کوچک و استارت‌آپی نیز به قول معروف قبل از پا گرفتن از بین می‌روند و بخشی از اعضای آنها ناچار به مهاجرت می‌شوند.در چنین شرایطی، حمایت‌های مناسبی نیز از بخش خصوصی نمی‌شود. برای نمونه در حوزه تسهیلات بانکی باید گفت نگاه اشتباهی نسبت به بخش خصوصی وجود دارد و تشکیلات بانکی به‌دنبال حمایت از بخش خصوصی نیست بلکه به دنبال انتفاع خود است.