معدن‌کاری در بستر دریا و پیامدهای زیست محیطی آن

به گزارش اقتصادآنلاین؛ پروژه MiningImpact که از سال ۲۰۱۵ به بررسی پیامدهای زیست‌محیطی معدن‌کاوی در اعماق دریا پرداخته است، با همکاری موسسه فدرال علوم زمین و منابع طبیعی آلمان (BGR) و مرکز اقیانوس‌شناسی GEOMAR Helmholtz، آزمایش یک ماشین پیش‌نمونه جمع‌آوری گره‌های معدنی را در منطقه کلاریون-کلیپرتون رصد کرد.

نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که رسوبات معلق ناشی از این فرآیند می‌توانند تا ۴.۵ کیلومتر از محل استخراج گسترش یابند، در حالی که بخش عمده‌ای از این رسوبات در فاصله چند صد متری دوباره ته‌نشین می‌شوند.

در ۱۹ آوریل ۲۰۲۱، یک ماشین جمع‌آوری گره‌های معدنی که توسط شرکت بلژیکی Global Sea Mineral Resources توسعه یافته بود، در عمق ۴۵۰۰ متری به مدت ۴۱ ساعت مورد آزمایش قرار گرفت. در این مدت، این ماشین حدود ۲۰ کیلومتر حرکت کرد و ۳۴,۰۰۰ متر مربع از بستر دریا (معادل پنج زمین فوتبال) را پوشش داد.

برای ارزیابی میزان انتشار رسوبات، حسگرهای دقیقی بر روی سکوهای ثابت کف دریا و همچنین بر روی زیردریایی‌های خودران و کنترل از راه دور نصب شدند.

روند گسترش و ته‌نشینی رسوبات

بر اساس این مطالعه، جریان‌های رسوبی غلیظ (جریان‌های گرانشی) پس از عبور ماشین جمع‌آوری، تا ۵۰۰ متر در مناطق شیب‌دار بستر دریا حرکت کردند. پس از آن، جریان‌های طبیعی نزدیک به کف دریا عامل اصلی انتشار بیشتر این رسوبات شدند.

در نزدیکی محل استخراج، غلظت رسوبات تا ۱۰ هزار برابر بیشتر از شرایط طبیعی افزایش یافت، اما پس از ۱۴ ساعت به سطح عادی بازگشت. بیشتر ذرات معلق در ارتفاع ۵ متری از بستر دریا باقی ماندند و نسبتاً سریع ته‌نشین شدند. با این حال، یک لایه کم‌غلظت از ذرات رسوبی ریز تا ۴.۵ کیلومتر دورتر از منطقه استخراج گسترش یافت.

محققان با استفاده از تصویربرداری سه‌بعدی با وضوح بالا، تغییرات ایجادشده در بستر دریا را در حد میلی‌متری نقشه‌برداری کردند. یافته‌ها نشان می‌دهد که:

– در مناطق استخراج‌شده، گره‌های معدنی همراه با حداقل ۵ سانتی‌متر از رسوبات سطحی بستر دریا حذف شدند.
– رسوبات ته‌نشین‌شده مجدد، لایه‌ای به ضخامت حدود ۳ سانتی‌متر تشکیل دادند که زیستگاه گره‌های معدنی را تا فاصله ۱۰۰ متری کاملاً پوشاند و با افزایش فاصله، ضخامت آن کاهش یافت.

نتایج این مطالعه نگرانی‌ها درباره پیامدهای بلندمدت معدن‌کاوی دریایی را افزایش داده است. بررسی‌های پیشین در مناطق کلاریون-کلیپرتون و حوضه پرو نشان داده‌اند که آثار تخریب ناشی از معدن‌کاوی می‌توانند برای قرن‌ها باقی بمانند و تنوع زیستی و عملکردهای حیاتی اکوسیستم‌های دریایی را مختل کنند.

محققان MiningImpact در حال ادامه بررسی‌های خود برای درک بهتر میزان و گستره پیامدهای زیست‌محیطی معدن‌کاوی دریایی هستند و یافته‌های آن‌ها می‌تواند بر سیاست‌گذاری‌های آینده این صنعت تأثیر بگذارد.